Tijdens één van mijn beruchte avondlijke scroll-momentjes botste ik op een post van mijn TOPlesS-collega/ vriendin / vrouw met gelijkaardige boekensmaak. Ze postte een foto van het boek ‘Lam’ van Hannelore Bedert met daarbij de volgende ‘euforische’ kreet: “Toppertje!”. Ik zeg het zoals het is: “Ik heb niet veel nodig om weke knieën te krijgen van een enthousiaste boekenpost.” 1 dag later en het ‘Lam’ lag hier thuis klaar op tafel om geserveerd te worden. Zo gaat dat bij mij: enthousiasme wordt pijlsnel vertaald in actie!
2 dagen later was het ‘Lam’ al helemaal opgepeuzeld. Ik wist werkelijk van geen ophouden. Hannelore Bedert greep me van bij de start direct bij het nekvel. Dat deed ze in de eerste plaats door de manier waarop ze minutieus haar woorden lijkt uit te kiezen, haar zinnen construeert en beschrijvingen vormgeeft. “Ze wist niet meer wanneer ze precies in slaap gevallen was en het moment had gemist waarop ze hem nog vriendelijk de deur had kunnen wijzen. Dat cruciale moment. Die luttele seconden waarin het voor beide partijen – pijnlijk of niet pijnlijk, maar hoe dan ook – duidelijk wordt dat het gebeuren eenmalig is. Dat ene moment dat kan zorgen voor zo min mogelijk ongemak bij een eventuele volgende ontmoeting.” Treffend. Vloeiend. Raak.
Daarnaast overtuigde ze me ook door de vormgeving en uitwerking van de personages. De krasse beschrijvingen van een afwezige moeder (letterlijk) en een afwezige vader (figuurlijk) kruipen onder je vel. “Het is echt een kunst. Kunnen tonen dat je van iemand houdt, zonder jezelf te verliezen.” En dan het hoofdpersonage zelf, Lucia… Zij werd letterlijk ‘LAM’ gelegd door de gang van het leven. Wanneer verteld wordt hoe zij, als kind van 6 (!), in een stikhete auto wordt achtergelaten door haar mama die nooit meer terugkeert, kreeg ik het koud en warm tegelijk. Echt, ik had het zó benauwd op dat moment. Ik heb zelf een dochtertje van 8 en kon me veel te goed inbeelden hoe zo’n kind in eerste instantie volledig berust in het vertrouwen in een mama die terugkeert, maar stilaan de angst voelt opwellen wanneer het al verschillende keren tot 100 heeft geteld maar nog steeds geen mama in het vizier krijgt. Dat beeld… vreselijk. Ook de beschrijvingen van de pesterijen hebben er zwaar ingehakt. Ik voelde me gewoon kwaad worden. Ik heb zelfs mijn wederhelft uit zijn ‘avondlijk scroll-momentje’ gehaald om te ventileren over ‘pesterijen onder jongeren’ en mijn gevoel van absolute weerzin daaromtrent. Hij gaf mij, natuurlijk, volmondig gelijk. (Zeg nu nog eens dat lezen een nutteloos tijdverdrijf is?!). Lucia krijgt niet de nestwarmte waar elk kind 100% recht op heeft. Ze was, als klein ukje, helemaal op zichzelf aangewezen. Bedert verwoordt het zó raak: “Mijn vader kon dat niet (= liefde geven). En daarom moest ik weg. Ik denk niet dat je van elkaar kunt houden als je op verschillende snelheden leeft.” De pesterijen, het verdriet, de wanhoop, het onbegrip waarmee Lucia al heel haar leven kampt, worden zo levensecht beschreven. En ik zweer het je: je ondergaat het samen met haar. Willen of niet.
Hannelore Bedert, een zeer begenadigd kleinkunst-zangeres, heeft al ontzettend veel sporen verdiend met haar eigenzinnige kleinkunstige teksten. Maar voor het schrijven van een roman was ze aan haar proefstuk toe. En een debuut is altijd spannend. Het zet de toon voor meer of het fnuikt de toekomst. In dit geval kan ik daar kort in zijn: “Ik heb de opvolger, Bruna, ook al achter de kiezen." (want je weet nog, ik zet enthousiasme pijlsnel om in actie!).
Beste Hannelore Bedert, blijf vooral doen wat je zo goed kan: schrijven! Je bent erin geslaagd mijn berucht avondlijk scroll-momentje gedurende 2 dagen volledig LAM te leggen. Waarvoor dank! Om het met de -ogenschijnlijk matig enthousiaste, maar verrukking verhullende-woorden van mijn TOPlesS-collega, aka vriendin, aka vrouw met gelijkaardige boekensmaak te zeggen: “Toppertje!” Dit ‘Lam’ smaakt naar meer!
Ps: Ik heb Dan Auerbach opnieuw leren kennen door dit boek! Jeuj!
* Wanneer je besluit dit boek te kopen via deze link, krijgen wij hierdoor ook een klein bedrag. Zo steun je ons en onze blog een beetje.