"De vrijwillige vrijwilliger organiseert op onze school een vrijwillig feestje voor alle vrijwilligers!"
Het zou een zin uit een dictee of een spreekcontest kunnen zijn! Maar neen, bij ons op school is het pure realiteit. En wat voor een realiteit...
Wij van Team TOPlesS lieten een wel heel bijzondere paasvakantie achter ons. We vertoefden 9 dagen in het verrukkelijke Italië met onze laatstejaars. In volgorde van verschijnen bezochten we: Rome, Assisi, Siena, Firenze, Bologna en Venetië. 15 leraren en 130 leerlingen op vadrouille in het land van de spaghetti. Ze zullen het daar geweten hebben. Maar wat een trip! Uniek in z'n soort!
Natuurlijk was de batterij compleet 'platten tuub' bij thuiskomst. Voor middernacht werd geen enkele bedstee bezocht (niet door de leerlingen, niet door de leraren) en na 8u waren alle bedstedes alweer leeg én opgemaakt. Veel tijd om te recupereren van een zware dag vol gidsen (want ja, doen we allemaal zelf), 37.000 stappen zetten, stembanden aan flarden scheuren om leerlingenmeutes bij elkaar te brengen, stembanden aan flarden scheuren om leerlingenmeutes vervolgens ook bij elkaar houden... was er niet. Maar zo'n reis vervult het hart, dat kunnen we niet anders zeggen.
Eigenlijk feitelijk is dat toch ontroerend, eh. Zó ontzettend veel leraren overal te lande die hun vakanties, weekenden, vrije dagen opofferen om met jongeren op stap te gaan, waarheen dan ook. Gewoon, om die jongeren een schone tijd te bezorgen. (Dat je zelf ook een schone tijd beleeft, is natuurlijk ook waar. Het zou er begot nog aan mankeren?! Santé!).
Seg, en weet je nu wat?
Enkele vrijwillige collega's organiseren op onze school binnenkort een feestje voor alle vrijwillige collega's. En dat allemaal vrijwillig.
Hoe schoon is dat?!
Vanuit het lerarenteam ontstond het idee dat het hogen tijd werd om alle leraren die de voorbije jaren zoveel extra tijd in school stopten door mee op schoolreis te gaan, eens flink te bedanken. Tonnen collega's vlogen de voorbije decennia tijdens hun vakanties uit naar Oostenrijk, Spanje, Italië, Engeland, Frankrijk, Limburg (jaarlijks zomerkamp voor onze 1e graad) en dat allemaal voor niks niemandal. Alé, 't is te zeggen: om de leerlingen de tijd van hun leven te bezorgen, dat wel, eh!
Dringend tijd dus om ze allemaal eens vrijwillig rond de dis te scharen voor een lekkere, vrijwillige traktatie. Schol!
Maar, liefste lezer, onze school is absoluut geen alleenstaand geval. Op massaal veel scholen zijn er elk jaar massaal veel leraren die reizen of uitstappen uitstippelen en begeleiden, massaal veel leraren die evenementen organiseren, massaal veel leraren die extra's op zich nemen die niet in hun takenpakket zitten. En dat allemaal voor het welzijn en geluk van de leerlingen.
Laat de buitenwereld maar fronsen en bedenkelijk kijken wanneer ze ons tijdens onze zó-veel-ste vakantie zien flaneren op teenslippers, met zonnebril en driekwartsbroek aan (of neen, doe dat laatste maar niet!). Ze hebben geen benul hoeveel engagement een leraar buiten de uren toont voor zijn school, zijn leerlingen. En hoe dat gigantische engagement vervolgens ook afstraalt op z'n leerlingen en collega's en zaadjes plant. En hoe leraren er, ideologisch als ze zijn, in geloven dat ze daarmee bouwen aan iets schoons... een bredere kijk op de wereld bij de leerlingen, om maar iets te noemen.
Dat de leraar dus af en toe zijn vrijwillige knop eens volledig vrijwillig moet omdraaien?! Ja, het zal verdorie wel zijn, ja!
Vier ze dus, die vrijwilligers. Zet ze in een zee van bloemen.
En weet je wat? Plaats jezelf er gedekke gedorie maar helemaal middenin.
Zó verdiend. Zó verdiend. Zó verdiend.
Comments